حجت الاسلام والمسلمین دکتر حمید پارسانیا
حمید پارسانیا (متولد ۱۳۳۷ در مشهد) استاد دانشگاه، پژوهشگر و نویسنده ایرانی و عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی است. او فارغ التحصیل جامعه شناسی از دانشگاه تهران و دانشآموخته حوزه علمیه قم است.
او از شاگردان عبدالله جوادی آملی و از افراد فعال در زمینه حکمت صدرایی است. او علاوه بر عضویت در هیئت علمی دانشگاه تهران، ریاست دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه باقرالعلوم، ریاست پژوهشگاه معارج و مسئولیتهای متعدد دیگر را بر عهده دارد. در یکم خرداد 1400 از سوی حسن روحانی به عضویت هیات امنای دانشگاه فرهنگیان منصوب شده است. پارسانیا در چالش با رویکردهای معرفتی مدرن؛ دغدغه بازسازی و احیای میراث معرفتی دنیای اسلام را همواره در کار خود تعقیب میکند. بازخوانی علم مدرن از طریق بازسازی علم دینی، روح حاکم بر بسیاری از اندیشههای انتقادی اوست. او میکوشد حکمت صدرایی را در سطوح گوناگون فعال کند. او در زمینه علوم دینی و فرهنگ نظریهپردازی کرده است.
زندگینامه و تحصیلات
حمید پارسانیا در سال ۱۳۳۷ در شهر مشهد متولد گردید. تحصیلات خود را تا پایان مقطع دیپلم در مشهد گذراند و تحصیلات تکمیلی خود را در رشته جامعه شناسی در دانشگاه تهران ادامه داد. او یکی از نخستین دانشجویان رشته جامعهشناسی پس از انقلاب در دانشگاه تهران است. هم زمان با تحصیلات دانشگاهی به تحصیل علوم حوزوی قم نیز مشغول گردید.
او تحصیلات حوزوی خود را تا مدارج عالی طی کرد. فقه و اصول را در کلاس درس میرزا هاشم آملی، فاضل لنکرانی، وحید خراسانی و جوادی آملی آموخت. عرفان و فلسفه را نیز از جوادی آملی و حسنزاده آملی آموخت. او از شاگردان جوادی آملی در حوزه حکمت اسلامی است و تقریر آثار فلسفی او را بر عهده دارد.
فعالیتها
از مهمترین مسئولیتهای او میتوان به موارد زیر اشاره کرد:
ریاست دانشگاه باقرالعلوم (۱۳۸۱ تا ۱۳۸۶)
رئیس دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه باقرالعلوم
عضو هیئت علمی دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران
رئیس شورای حوزوی شورای عالی انقلاب فرهنگی
رئیس پژوهشگاه علوم وحيانی معارج
عضو هیئت مؤسس انجمن فلسفه میانفرهنگی ایران
جایگاه و نظریات علمی
پارسانیا، بهواسطه شاگردی طولانی نزد جوادی آملی، یکی از افراد مطرح در زمنیه حکمت صدرایی در زمان معاصر است. بسیاری از آثار عمده جوادی، ازجمله رحیق مختوم (شرح حکمت متعالیه در ۳۲ جلد)؛ عین نضاخ (در ۳ جلد)، شریعت در آینه معرفت، شناختشناسی در قرآن توسط وی تنظیم و تدوین یافته است. در نتیجه نظام فکری او مبتنی بر اصول حکمت متعالیه صدرایی شکل گرفته است. از نظر او وحی قرآنی، عقل برهانی و شهود معصومانه عرفانی در طول هم هستند نه در عرض هم و تمسک به یکی ما را از تمسک به دیگری بینیاز نمیکند. از این رو در نظام فکری او، ضمن بهره بردن از عقل، نقل، و شهود، قرآن کریم قرارگاه تمامی علوم است. در نظام فکری او روشهای مختلف فکری بر اساس روش عقل و نقل و شهود پذیرفته شده است.